9 Şubat 2012 Perşembe

korku bir kederdir

1 yorum:

ürk dedi ki...

ürk en son 0 ile 1 arasında bir yerde kalmıştı: veri duvarları, akımlar, yakında bir yerde kopan bir fırtınanın sesleri: silinen programların çığlıkları. bunu bir filmden gördün dediler, beni bir yerden görmüş olmalısınız dedim sırtlarına sanırken veri boşluklarına. silinmişler, aynı zamanda bir pencereyle birbirinden ayrılmış iki dünyanın cama yazılabilen tarafında bunu kader olarak da görebilirlerdi. belirlenmişlik taşarken tüm özgür yapıp etmelerinden: bu sensin, bu sendin, bu sen olacak, bu sen kalacaksın diyen bir aynaya yüzey yapıda körlükle, bir masayı kuşatan herkese tek tek uludum, mikrofon süngeriydi çiğnedim, fırça kıllarıydı çiğnedim, ürk de bir kaderdir bilincine varıldığında keder, böylece gideni kendine döndüren bir yol ve bütün barikatlarında birkaç merceğin üst üste binmesiyle görülen bir tabela: